Trouwen. Lange tijd een gevoelig onderwerp tussen mijn vriend en mij. Hij moest er niet aan denken: al dat gedoe. En voor mij een kleine-meisjesdroom: liefst compleet met jurk en al. Die droom uiteindelijk laten varen, tot ik op een zondagmiddag met bijna 30 weken zwangerschap onverwacht toch ten huwelijk gevraagd werd. Helemaal in de wolken! We wilden nog voor ons kindje kwam gaan trouwen, dus kregen een beetje ‘haast’. En toen was daar Ingrid. Ze wilde vanalles van ons weten om een mooie ceremonie te kunnen verzorgen. Nou, dat is gelukt hoor! Wij dachten als bruidspaar te weten wat ons te wachten stond, maar we werden compleet verrast. Ingrid had een erg mooi verhaal geschreven, waarbij ze telkens van de rode draad afweek om onze families erbij te betrekken. Als verrassing had ze contact met hen gezocht en samen hebben ze gezorgd voor een geweldige dag. Mooie teksten door onze moeders en zussen en livemuziek, gezongen door Riks nichtje. Het was een onvergetelijke dag! We hebben het klein gehouden, maar het was ontzettend groots. Niets wat we achteraf anders hadden willen doen, of misschien toch wel: ik had het graag op film gehad om het nog héél vaak terug te kunnen kijken. Vooraf hadden we niet gedacht dat de ceremonie zó ontzettend waardevol kon zijn/ worden. Nu doen we het met de teksten, foto’s en mooie herinneringen in ons hoofd. Nogmaals ontzettend bedankt, Ingrid!